Κρίσεις
[...] Ο συγγραφέας σαν τον αλχημιστή μετατρέπει το τίποτα σε λόγο, χωρίς να ξέρουμε ακριβώς πώς το πετυχαίνει και ποια στιγμή ακριβώς το κείμενο παίρνει ζωή. Τα κείμενα είναι σαν το αρνητικό μιας φωτογραφίας: τρεμοπαίζουν και πάλλονται κάτω από το υδάτινο στοιχείο και η φωτογραφία «νετάρει» μόνο στο τέλος του κάθε κομματιού. Αναδύεται μπροστά μας ολόκληρη και ακέραιη και έχουμε την αίσθηση ότι εμείς οι ίδιοι, οι αναγνώστες, δώσαμε στο κείμενο σάρκα και οστά, απλώς διαβάζοντάς το. [...] Και μέσα σ' όλα αυτά, η μοναξιά. Αλλά κι αυτή μια μοναξιά χωρίς πίκρα - ίσως με λίγη θλίψη. Στο τελευταίο κείμενο «Το “Άαα” και το “Οάα”», ένα πλάσμα φωνάζει από μακριά στο άλλο «Άαα» και το άλλο απαντάει «Οάα», μέσα στους αιώνες. «Κι ήταν καλά», γράφει ο Αλέξανδρος Αδαμόπουλος. Ήτανε όμως;
- ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΚΑΡΑΠΑΝΟΥ, 1992
Ένα υπέροχο στοιχείο του βιβλίου είναι η ελαφρότητα της υφής και η ατέρμονη ανοιχτοσύνη της. Είσαι ελεύθερος είτε να το προσλάβεις σαν παιχνιδιάρικο χιούμορ είτε να κατακλυστείς από τα απώτατα βάθη των νοημάτων πού κρύβονται μέσα του. Όλα εξαρτώνται από τη φύση και τη διάθεση του αναγνώστη· πώς το καταλαβαίνει και τι προσέγγιση υιοθετεί κατανοώντας αυτά που λέγονται, καθώς κάθε λέξη μπορεί να προκαλέσει σκέψεις βαθιές.
[...] Έχεις αναπτύξει ένα γλωσσικό εργαλείο ολότελα δικό σου, αναμειγνύοντας στοιχεία μύθου, συμβόλων, παραβολών και αλληγορίας –κάτι σαν ένα μοναδικό επίτευγμα για το οποίο όλοι οι άνθρωποι θα ’πρεπε να σου χρωστούνε χάρη– αδράχνοντας την πραγματικότητα μέσα σε μια χούφτα παραβολών ενός καινούργιου λογοτεχνικού είδους.
- V.Y. ΚΑΝΤΑΚ, 1999
Βιογραφικά στοιχεία
Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ γεννήθηκε το 1953 στην Αθήνα, όπου και σπούδασε Νομικά, συνεχίζοντας με Κοινωνιολογία στο Παρίσι.
Ίδρυσε την Εταιρεία Φίλων Μουσικής Γιάννη Χρήστου και ήταν διευθύνων σύμβουλός της.
Διετέλεσε γενικός γραμματέας του διοικητικού συμβουλίου του Εθνικού Θεάτρου.
Συνεργάστηκε, από την ίδρυσή του, με το Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων, ως γενικός γραμματέας και ως πρόεδρος του σωματείου των Φίλων του Μουσείου.
Το πρώτο του βιβλίο, τα Δώδεκα και ένα ψέματα (Ίκαρος, 1991, επανέκδοση Άγρα, 2009) κυκλοφόρησε στην Τουρκία, τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ινδία.
Τα Ψέματα πάλι κυκλοφορούν στις εκδόσεις Άγρα και έχουν μεταφραστεί αγγλικά και γερμανικά (το διήγημα Οι καινούργιοι Άγιοι και τουρκικά).
Το θεατρικό του Ο Σιμιγδαλένιος (Εστία 9η έκδοση) έχει κυκλοφορήσει στην Αυστραλία και την Τουρκία και έχει παρουσιαστεί σε περισσότερες από πενήντα διαφορετικές παραγωγές, από διάφορους θιάσους σε όλη τη χώρα.
Το λιμπρέτο του Οι Δαιμονισμένοι έχει παρουσιαστεί στην Εθνική Λυρική Σκηνή.
Έχει μεταφράσει τα θεατρικά έργα Οι Δαιμονισμένοι του Αλμπέρ Καμύ (ΚΘΒΕ, 1991), Η πόλη που πρίγκιπας της ήταν ένα παιδί του Ανρί ντε Μοντερλάν (Εθνικό, Λιβάνης, 1993), Δεν παίζουνε με την αγάπη του Αλφρέ ντε Μυσσέ (Εστία, 2003), Η δύναμις του σκότους του Λέοντος Τολστόι (Ροές, 2007) και Μισό ποτήρι νερό του Ταρίκ Γκιουνερσέλ, το μυθιστόρημα Ο θείος Όσβαλντ του Ρόαλντ Νταλ (Άγρα, 2004) και τη Διαθήκη του Αυγούστου Ροντέν (Άγρα, 2005). |
