<% Latr = Request.QueryString("Latr") %>
 
Επικοινωνία



ΚΟΛΤΕΣ ΜΠΕΡΝΑΡ-ΜΑΡΙ

ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΤΣΟΥΚΚΟ
ΤΑΜΠΑΤΑΜΠΑ
ΕΝΑ ΥΠΟΣΤΕΓΟ, ΣΤΗ ΔΥΣΗ

Παρουσίαση
"Το όνομά του ήταν Roberto Succo: είχε σκοτώσει τους γονείς του σε ηλικία δεκαπέντε ετών, έπειτα "λογικεύτηκε " πάλι ώς τα εικοσιπέντε του, απότομα για άλλη μια φορά "εκτροχιάζεται", σκοτώνει έναν αστυνομικό, επί πολλούς μήνες επιδίδεται σε πράξεις βίας, με συλλήψεις ομήρων, φόνους, εξαφανίσεις μέσα στη φύση, χωρίς κανείς να ξέρει ποιος ήταν ακριβώς ο δράστης.
Μετά, ύστερα από την παράσταση που έδωσε πάνω στις στέγες των φυλακών, κλείνεται στο ψυχιατρικό νοσοκομείο και αυτοκτονεί με τον ίδιο τρόπο που είχε σκοτώσει τον πατέρα του. Μια απίστευτη διαδρομή, ένα μυθικό πρόσωπο, ένας ήρωας σαν τον Σαμψών ή τον Γολιάθ, τέρατα δυνάμεων, που τελικά σωριάζεται καταγής από ένα πετραδάκι ή από μια γυναίκα· είναι η πρώτη φορά που εμπνέομαι απ' αυτό που ονομάζουμε γεγονός του αστυνομικού δελτίου όμως αυτό εδώ δεν είναι τέτοιο γεγονός".
B.-M. Koltes
O Ρομπέρτο Τσούκο είναι το δεύτερο έργο του Κολτές (1948-1989) που κυκλοφορεί στις εκδόσεις Άγρα, μετά τη Μοναξιά στους κάμπους με βαμβάκι. Η έκδοση συνοδεύεται από εκτενές επίμετρο με κείμενα του Peter Stein κ.ά. για τον συγγραφέα, έναν φάκελο με δημοσιεύματα του τύπου για τον πραγματικό δολοφόνο, 21 φωτογραφίες, χρονολόγιο και βιβλιογραφία.


Κρίσεις
"Δεν είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του θεάτρου ή της λογοτεχνίας που εισάγεται ένας "εγκληματίας ηθοποιός" χωρίς κίνητρο. Αλλά είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζεται χωρίς ηθική. Προγόνους του Ρομπέρτο βρίσκουμε πολλούς, κυρίως στον Ζενέ, εκείνοι όμως είναι πολύ πιο συναισθηματικοί και, κατά μία έννοια, πολύ πιο ηθικοί. Στον Ζενέ βρίσκουμε ακόμα τον συναισθηματισμό και την ηθικολογία του 19ου αιώνα. Ο Κολτές αφηγείται την ιστορία αυτού του ξεμοναχιασμένου πλάσματος, αυτού του κακομοίρη με τις ανεξήγητες και μη εξηγήσιμες πράξεις που έχουν μία απόλυτη ανηθικότητα, κι αυτό χωρίς να παράγει το παραμικρότερο ηθικό επιμύθιο. Αντιθέτως, υπάρχουν στο έργο συνεχείς βολές εναντίον όλων των στερεοτύπων, των αισθημάτων και των αξιών".

Peter Stein


Απόσπασμα

Τσούκκο: Είμ' ο δολοφόνος του πατέρα μου, της μητέρας μου, ενός επιθεωρητή της αστυνομίας κι ενός παιδιού. Είμ' ένας φονιάς. […]
Δεν πρέπει να προσπαθείτε να διασχίσετε τους τοίχους, γιατί, πέρ' απ' τους τοίχους, υπάρχουν άλλοι τοίχοι, υπάρχει πάντα η φυλακή. Να δραπετεύετε απ' τις στέγες, προς τον ήλιο. Δεν θα βάλουν ποτέ έναν τοίχο ανάμεσα στον ήλιο και τη γη. […] Έτσι κι αλλιώς, ένας χρόνος, εκατό χρόνια, το ίδιο κάνει· αργά ή γρήγορα, όλοι θα πεθάνουμε, όλοι. Κι αυτό, αυτό κάνει τα πουλιά να τραγουδούν, αυτό κάνει τα πουλιά να γελούν.
Η μητέρα: Γιατί αυτό το παιδί, τόσο φρόνιμο επί εικοσιτέσσερα χρόνια, στα καλά καθούμενα τρελάθηκε; Πώς έγινε κι εκτροχιάστηκες, Ρομπέρτο; Σ' αυτόν τον τόσο ίσιο δρόμο ποιος έβαλε ένα κούτσουρο να σε ρίξει στην άβυσσο; Ρομπέρτο, Ρομπέρτο, έν' αυτοκίνητο που έγινε κομμάτια στο βάθος μιας χαράδρας, δεν διορθώνεται. Ένα τρένο που εκτροχιάστηκε, δεν προσπαθούν να το ξαναβάλουν στην τροχιά του. Το παρατάνε, το ξεχνάνε. Σε ξεχνώ, Ρομπέρτο, σ' έχω ξεχάσει.

Βιογραφικά στοιχεία
Ο Bernard-Marie Koltes, γάλλος θεατρικός συγγραφέας γεννήθηκε στο Μετζ το 1948. Νεαρός ακόμα έκανε μια πρώτη απόπειρα να ασχοληθεί με τη συγγραφή, αλλά τα εγκατέλειψε. Δεν πάτησε μάλιστα ούτε μια φορά στο θέατρο μέχρι τα είκοσι. Ταξιδεύει στον Καναδά και στις ΗΠΑ (Νέα Υόρκη). Μια παράσταση θα τον κάνει να δεθεί για πάντα με τη θεατρική σκηνή : η Μήδεια, που ερμηνεύει η μεγάλη γαλλίδα ηθοποιός Μαρία Καζαρές το 1970, σε σκηνοθεσία Χόρχε Λαβελί.
Αρχίζει έτσι να γράφει σχεδόν αποκλειστικά για το θέατρο και παράλληλα παρακολουθεί μαθήματα σκηνοθεσίας στην Σχολή του Εθνικού Θεάτρου του Στρασβούργου (1970-71). Έκτοτε η συγγραφική του δραστηριότητα διακόπτεται μόνο από μεγάλα ταξίδια, Ρωσία, ΗΠΑ, Γουατεμάλα, αλλά κυρίως στις χώρες της Αφρικής. Από το 1983 αρχίζει η μεγάλη και στενή του συνεργασία με τον σκηνοθέτη Patrice Chereau, που θα ανεβάσει τα σπουδαιότερα έργα του στο Theatre des Amandiers του παρισινού προάστειου Nanterre : Combat de negre et des chiens [Αγώνας νέγρου και σκύλων] (1983), Quai Ouest [Δυτική αποβάθρα] (1986), Dans la solitude des champs de coton [Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι] (1987), Retour au desert [Επιστροφή στη έρημο] (1988).
Ο Bernard-Marie Koltes πέθανε το 1989.

Για μεγαλύτερη ενημέρωση σχετικά με το συγγραφέα μπορεί κανείς να ανατρέξει στα εκτενέστατα Επίμετρα των βιβλίων Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι (Άγρα, 1990) και Ρομπέρτο Τσούκο (Άγρα, 1992).

Περιεχόμενα
BERNARD-MARIE ΚΟLTES

ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΤΣΟΥΚΚΟ
ΤΑΜΠΑΤΑΜΠΑ
ΕΝΑ ΥΠΟΣΤΕΓΟ, ΣΤΗ ΔΥΣΗ
(Σημειώσεις)

ΕΠΙΜΕΤΡΟ I
Μαρτυρίες για τον συγγραφέα και το έργο

1) Β.-Μ. KOLTES: Για τον Ρομπέρτο Τσούκκο
2) PASCALE FROΜΕΝΤ: Koltes και Ζούκκο
3) PETER STEIN: Γιατί τρελάθηκες, Ρομπέρτο; ( συνέντευξη με την AnneLaurent)
4) SIMON WERLE: «Ένα μυστικό δεν πρέπει να λέγεται» ( Συνέντευξη με την A.F. Benhamοu)
5) ANNE LAURENT: Στοιχεία φακέλου
6) K.G. JUNG: Περί της Λειτουργίας του Μίθρα

ΕΠΙΜΕΤΡΟ ΙΙ
Ρομπέρτο Ζούκκο - 0ι εφημερίδες

1) «Η ζωή», ποίημα του Ρ. Ζούκκο
2) Από το αστυνομικό δελτίο των εφημερίδων

ΕΠΙΜΕΤΡΟ III

1) Βιογραφικοί σταθμοί
2) Φωτογραφίες
3) Βιβλιογραφία / Παραστάσεις


 


Πίσω