|
|
Abe Kobo - Η γυναίκα της άμμου
Παρουσίαση
Κάποια μέρα του Σεπτεμβρίου, ένας συλλέκτης εντόμων εξαφανίζεται χωρίς ν' αφήσει ίχνη και εφτά χρόνια αργότερα κηρύσσεται επισήμως νεκρός. Ψάχνοντας ένα σπάνιο έντομο είχε καταλήξει σ' ένα αλλόκοτο μικρό παραθαλάσσιο χωριό χαμένο στους αμμόλοφους. Στο βάθος μιας τρύπας, απ' όπου δεν υπάρχει διαφυγή, απομονωμένος με μια νεαρή γυναίκα, άρχισε γι' αυτόν ένας παράξενος εφιάλτης…
Το πιο γνωστό μυθιστόρημά του Κόμπο Αμπέ Suna no Onna ( Η γυναίκα της άμμου ) δημοσιεύτηκε στην Ιαπωνία το 1962 και μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες. Το 1963 κέρδισε το Λογοτεχνικό Βραβείο Γιομιούρι. Η ταινία που γύρισε ο σκηνοθέτης Τεσιγκαχάρα Χιρόσι το 1964 κέρδισε στις Κάννες το Βραβείο των Κριτικών. Το 1967 το βιβλίο τιμήθηκε στη Γαλλία με το βραβείο του Καλύτερου Ξένου Μυθιστορήματος.
«Η θεματική του Κόμπο Αμπέ», επισημαίνει ο μεταφραστής του Στέλιος Παπαλεξανδρόπουλος στην εισαγωγή του για την ελληνική έκδοση, «με τα μοτίβα της κλειστοφοβίας, της μοναξιάς, της μεταμόρφωσης σε άλλου είδους υπάρξεις, ακόμα και της αιφνίδιας εύρεσης σε εντελώς άγνωστες, αλλόκοτες καταστάσεις ή κόσμους, αντικατοπτρίζει λίγο-πολύ τη θεματική του Κάφκα, της υπαρξιακής λογοτεχνίας, του θεάτρου του παραλόγου και της επιστημονικής φαντασίας. Η περιγραφή ιδιαίτερων κόσμων, που συνδυάζουν το τρομακτικό με το ειδυλλιακό, ο συνδυασμός της ποιητικότητας με τη ματιά του φυσικού επιστήμονα ή του μαθηματικού, η γρήγορη εναλλαγή ης φρίκης και του χιούμορ, της τρυφερότητας και του κυνισμού είναι κάποια από τα πιο προφανή στοιχεία που χαρακτηρίζουν την τέχνη του Κόμπο Αμπέ.»
|
Κρίσεις
«Αυτό το μυθιστόρημα, που από πολλές απόψεις δημιούργησε εποχή, ξεπέρασε τα όρια της Ιαπωνίας και συγκέντρωσε την παγκόσμια προσοχή, αποκτώντας την αναγνώριση του καλύτερου καρπού της σύγχρονης λογοτεχνίας» .
Takano Toshimi
Aπόσπασμα
«Είχε πιαστεί σε μια παγίδα. Απρόσεχτα είχε παρασυρθεί απ' το μαύλισμα του κολεόπτερου, σαν κανένα πεινασμένο ποντίκι είχε οδηγηθεί στο βάθος της ερήμου, εκεί απ' όπου δεν υπήρχε πια κανένας τρόπος διαφυγής…
[ … ] Η γυναίκα ήταν εντελώς γυμνή.
Μέσα στο θολό απ' τα δάκρυα οπτικό του πεδίο, η γυναίκα φαινόταν να επιπλέει σαν σκιά. Ήταν ξαπλωμένη ανάσκελα, πάνω στο τατάμι. Εκτός από το πρόσωπό της, είχε εκτεθεμένο όλο το υπόλοιπο σώμα. [ … ] Ήταν καλυμμένο σ' όλη του την πάνω επιφάνεια με ένα επίχρισμα λεπτής άμμου, που έκρυβε τις λεπτομέρειες, τονίζοντας έτσι τις γυναικείες καμπύλες. Έμοιαζε σαν να ήταν κάποιο άγαλμα επιχρυσωμένο με άμμο. Ξαφνικά, από πίσω απ' τη γλώσσα του ανέβηκε στο στόμα ένα κολλώδες σάλιο, που όμως δεν μπορούσε να το ξανακαταπιεί.» |
|
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Κόμπο Αμπέ γεννήθηκε στο Τόκυο το 1924 και μεγάλωσε στο Μούκντεν της Μαντζουρίας, όπου ο πατέρας του, γιατρός, εργαζόταν στην Ιατρική Σχολή. Ασχολήθηκε νωρίς με τα μαθηματικά και τη συλλογή εντόμων, καθώς και με τα έργα των Πόου, Ντοστογιέφσκι, Νίτσε, Ρίλκε, Χάιντεγκερ, Γιάσπερς και Κάφκα. Έλαβε δίπλωμα ιατρικής από το αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκυο το 1948, αλλά δεν δούλεψε ποτέ ως γιατρός. Για ένα διάστημα υπήρξε μέλος του Ιαπωνικού Κομμουνιστικού Κόμματος και συνεργάστηκε με το μαρξιστικό λογοτεχνικό περιοδικό Kindai bungaku (Σύγχρονη λογοτεχνία).
Το 1947 δημοσίευσε ιδίοις εξόδοις το βιβλίο Ανώνυμη ποιητική συλλογή και το 1948 το πρώτο του μυθιστόρημα Ο οδοδείκτης στο τέλος του δρόμου.
Το 1951 τιμήθηκε με το σημαντικότερο ιαπωνικό βραβείο λογοτεχνίας, το βραβείο Ακουταγκάουα, για το βιβλίο του Ο τοίχος - Το έγκλημα του κ. Σ. Κάρμα.
Λίγο αργότερα βραβεύεται με το Βραβείο Λογοτεχνίας του Μεταπολέμου για το διήγημά του Το κόκκινο κουκούλι. Ακολουθούν πολλά μυθιστορήματα, θεατρικά έργα και βιβλία επιστημονικής φαντασίας. Στα έργα του ανιχνεύονται συγγένειες με τον Μπέκετ, τον Σαρτρ, τον Κάφκα και τον Πρίμο Λέβι.
Ο Κόμπο Αμπέ πέθανε στο Τόκυο το 1993. |
|
