<% Latr = Request.QueryString("Latr") %>
 
Επικοινωνία



ΑΟΥΤΟΝΤΑΦΕ

Παρουσίαση

Αουτονταφέ (auto da fe: " πράξη πίστεως ") : 1ο Τελετή κατά την οποία οι αιρετικοί καταδικασμένοι στο μαρτύριο της πυράς από την Ιερά Εξέταση κατά τον Μεσαίωνα, στην Πορτογαλία και την Ισπανία, καλούνταν επισήμως να διενεργήσουν πράξη πίστεως για να εξαγοραστούν οι ψυχές τους στον άλλο κόσμο. Γενικότερα, βασανιστήριο διά της πυράς. 2ο Πράξη καταστροφής στην πυρά. Παράδ. Οι Γερμανοί ναζί, στον εμπρησμό του Ράιχσταγκ το 1933, έκαναν αουτονταφέ βιβλίων.

Η αποστολή του ΑΟΥΤΟΝΤΑΦE είναι να ενεργοποιήσει και πάλι την επικοινωνία, που σήμερα παρεμποδίζεται από τη λογοκρισία αλλά και από την ηγεμονία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, ανάμεσα στους συγγραφείς των πέντε ηπείρων. Το περιοδικό συνενώνει τους συγγραφείς που απολαύουν ευρείας αποδοχής και τους συγγραφείς που σιωπούν αναγκαστικά εξαιτίας της λογοκρισίας, της φυλακής ή των απειλών.
Το ΑΟΥΤΟΝΤΑΦE σκοπεύει να δίνει το λόγο όχι μόνο στα άτομα αλλά και στους λαούς, στις εμπειρίες που έχουν πληγεί από τη σιωπή, στους πολιτισμούς που χάνονται, στις γλώσσες που απειλούνται με εξαφάνιση.

Το ΑΟΥΤΟΝΤΑΦE θα εκδίδεται δύο φορές το χρόνο και σε πέντε γλώσσες ταυτόχρονα: στην Αθήνα από τις εκδόσεις ΑΓΡΑ, στη Βαρκελώνη από τις εκδόσεις ANAGRAMMA, στο Μιλάνο από τις εκδόσεις FELTRINELLI, στη Νέα Υόρκη από τις εκδόσεις SEVEN STORIES PRESS και στο Παρίσι από τις εκδόσεις DENOEL.

Το Διεθνές Κοινοβούλιο των Συγγραφέων (International Parliament of Writers) συγκεντρώνει πολλούς από τους σημαντικότερους συγγραφείς του κόσμου. Μέσα από τη Δημιουργία του Δικτύου των Πόλεων-Καταφυγίων, το Δ.Κ.Σ. αναπτύσσει την αλληλεγγύη προς διωκόμενους συγγραφείς, προασπίζοντας την ελευθερία της γραφής όποτε αυτή απειλείται.
Το Κοινοβούλιο δημιουργήθηκε το 1994, μετά τις συστηματικές δολοφονίες συγγραφέων στην Αλγερία, με πρώτο πρόεδρο τον Σάλμαν Ρούσντι. Το 2001 πρόεδρός του ήταν ο Ουόλε Σογίνκα και για το 2002 πρόεδρος εκλέχτηκε ο Ράσελ Μπάνκς.

International Parliament of Writers
1, allee Georges Leblanc, 93300 Aubervilliers, France
Tel : 33 1 48 11 61 35, Fax : 33 1 48 11 61 34
www.autodafe.org



Τεύχος 1 (Φθινόπωρο 2000)

Περιεχόμενα


Ανεπίκαιρα
Hermann Broch

Παρουσίαση
Christian Salmon: Το κοινοβούλιο "ενός λαού που λείπει"


Μέρος πρώτο: Το βιβλίο των απαγορεύσεων

Gao Er Tai: Περί του υποχρεωτικού χαμόγελου στα κινεζικά στρατόπεδα εργασίας
Rogerio Saunders Chile: Για μια εναλλακτική πολιτιστική λύση στην Κούβα
Latif Pedram: Αφγανιστάν: η βιβλιοθήκη καίγεται
Salim Barakat: Ένας λαός στο απόσπασμα
Vincenzo Consolo: Η εξαφάνιση των πυγολαμπίδων


Μέρος δεύτερο: Χαρτογραφία της εξορίας

Jacques Derrida: Εκτοπισμένες λογοτεχνίες
Mehmed Uzun: Μια κουρδική αναγέννηση στην εξορία
Antonio Tabucchi: Η πατρίδα της γλώσσας και η εξορία του συγγραφέα
Bei Dao: Ημερολόγιο των μετακομίσεών μου
Salman Rushdie: Μια δήλωση ανεξαρτησίας
Russell Banks: Συνέντευξη με τον Marc Weitzmann
Bashkim Shehu: Al mirall mogut
Helene Cixous: Βίαιες μαιευτικές
Enrique Vila-Matas: Γράφω σημαίνει παύω να είμαι συγγραφέας


Μέρος τρίτο: Χρονικά του έρωτα και του πολέμου

Stanko Cerovic: Πώς μπαίνουμε στον πόλεμο; (Bελιγράδι, κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ)
Svetlana Alexievitch: Έρευνες για τον έρωτα στη Ρωσσία
Vule Zuric: Μίς γιού Μπόζο Σούσετς
Syl Cheney-Coker: Το ιερό ποτάμι (Ο πόλεμος στη Σιέρρα Λεόνε)
Nedim Gursel: Το τελευταίο τείχος στην Ευρώπη (Ημερολόγιο στην Κύπρο)
Marie NDiaye: Ένας παράλογος έρωτας
Paul West: Οι μικρές ερωμένες μου


Μέρος τέταρτο: Περιθώρια, μοναξιές

Wole Soyinka: Συναντώντας τον Μούμια
Elfriede Jelinek: Σε πρώτο πλάνο η εικόνα, η συμπαθητική, η ωραία εικόνα !
Russell Banks: Τα παιδιά μας αλληλοσκοτώνονται και αυτοκτονούν
Assia Djebar: Στους αγώνες της Φεναία (Καβύλια), εύθραστες αμαζόνες
Fernando Savater: Εθνική εκκαθάριση αλά βασκικά
Margaret Drabble: Μαύρες λίστες
Jose Balza: Μια αμερικανική τραγωδία

Bei Dao:Αποκωδικοποίηση

Απόσπασμα

" Οι συγγραφείς είναι πολίτες πολλών χωρών : η καθορισμένη και περιορισμένη χώρα της αισθητής πραγματικότητας και της καθημερινής ζωής, το απεριόριστο βασίλειο της φαντασίας, η σχεδόν χαμένη γη της μνήμης, οι ομοσπονδίες της καρδιάς που είναι τόσο θερμές όσο και ψυχρές, τα ηνωμένα έθνη του μυαλού (ήρεμα και ταραγμένα, ευρύχωρα και στενά, τακτοποιημένα και άτακτα), τα ουράνια και κολασμένα έθνη του πόθου, και -ενδεχομένως η πιο σημαντική απ' όλες τις διαμονές μας- η αδέσμευτη δημοκρατία της γλώσσας.
[…] Το Κοινοβούλιο των Συγγραφέων υπάρχει για να αγωνίζεται υπέρ των καταπιεσμένων συγγραφέων και ενάντια σε εκείνους που κατατρέχουν αυτούς και το έργο τους, και για να ανανεώνει συνεχώς τη δήλωση της ανεξαρτησίας, χωρίς την οποία η λογοτεχνία θα ήταν αδύνατη. Όχι μόνο η λογοτεχνία αλλά και τα όνειρα. Όχι μόνο τα όνειρα αλλά και η σκέψη. Όχι μόνο η σκέψη αλλά και η ίδια η ελευθερία ".

Salman Rushdie

 


Πίσω