<% Latr = Request.QueryString("Latr") %>
 
Επικοινωνία



ΣΟΥΙΦΤ ΙΩΝΑΘΑΝ - Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΨΕΥΔΟΛΟΓΙΑΣ

Παρουσίαση

Πρέπει να εξαπατάς το λαό για το καλό του ; Ιδού το καίριο ερώτημα που θέτει, σε σατιρικό τόνο, το παρόν φυλλάδιο που αποδόθηκε στον Jonathan Swift (1667-1745). Η τέχνη της πολιτικής ψευδολογίας είναι όντως " η τέχνη να υποβάλλεις στο λαό σωτήρια ψεύδη με κάποιο καλό σκοπό ". Τέχνη λεπτή που διέπεται από τους κανόνες ενός σοφού υπολογισμού, του οποίου το κείμενο παρέχει τις βάσεις : να προνοείς ώστε τα ψέματα να μην υπόκεινται σε κανενός είδους επαλήθευση· να μην υπερβαίνεις ποτέ τα όρια της αληθοφάνειας· να ποικίλλεις την απάτη επ' άπειρον· να τελειοποιείς την παραγωγή των πολιτικών ψευδολογιών ιδρύοντας " Ψευδολογικές εταιρείες ". Αυτοί είναι μερικοί από τους νόμους του αληθούς ψεύδους που κρίνονται απαραίτητοι για την εκπαίδευση ενός Ηγεμόνα. Η σύντομη αυτή πραγματεία, που απηχεί, με τρόπο ειρωνικό, το μάθημα του Machiavelli, διατηρεί στο ακέραιο την επικαιρότητά της : παραδόξως, το ψέμα του σήμερα μοιάζει με το ψέμα του χθες. Η τέχνη της πολιτικής ψευδολογίας παρέχει έτσι την ταπεινή της συμβολή στις πολιτικές συζητήσεις των ημερών μας και στις "συναλλαγές" που τις διαταράσσουν. Παρ' όλ' αυτά, κάθε αναλογία με παλαιότερα, τωρινά ή μελλοντικά πρόσωπα ή κόμματα δεν είναι παρά καρπός της τύχης.

Η "παραδοξότατη" αυτή πραγματεία δημοσιεύτηκε το 1733 στο Άμστερνταμ σε γαλλική μετάφραση. Στην πραγματικότητα δεν είναι ακριβώς βιβλίο, αλλά άνοιγμα καταλόγου συνδρομητών για δύο τόμους που επρόκειτο να παρουσιαστούν σε λίγο με τον ίδιο τίτλο.
Η παρούσα μετάφραση βασίζεται ακριβώς στο κείμενο της παραπάνω έκδοσης και συνοδεύεται από εισαγωγή του Jean-Jacques Courtine, καθηγητή του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Jonathan Swift (Δουβλίνο 1667-1745) υπήρξε μυθιστοριογράφος, λιβελογράφος, δοκιμιογράφος και ποιητής. Σπούδασε θεολογία κι έγινε πάστορας στο Μπέλφαστ το 1694. Πήρε μέρος στη διαμάχη των Παλαιών και των Συγχρόνων με το The Battle of the Books, 1704 (Η μάχη των βιβλίων, ελλην. Μτφρ. Χριστίνα Μπάμπου-Παγκουρέλλη, Καστανιώτης, 1992). Υποστήριξε το δίκαιο του ιρλανδικού κλήρου με την Επιχειρηματολογία εναντίον της καταργήσεως του χριστιανισμού (1708). Με την αρθογραφία του στο Examiner από το 1711 ώς το 1714 προετοίμασε το κοινό για την ειρήνη με τη Γαλλία Το A Tale of a Tub (Ιστορία ενός βαρελιού, 1704), σάτιρα σε πρόζα, όπου επετίθετο τόσο στους αγγλικανούς όσο και στους διαφωνούντες -ετεροδόξους- ή και τους ρωμαιοκαθολικούς, που δεν άρεσε στη βασίλισσα Άννα, του κόστισε τον τίτλο του επισκόπου στον καθεδρικό ναό του Σαιντ Πάτρικ στο Δουβλίνο το 1713. Η ήττα των Tories το 1714 οδήγησε στην οριστική εθελούσια αυτοεξορία του στην Ιρλανδία. Η πρόταση για την παγκόσμια χρήση των προϊόντων της Ιρλανδίας (1720) συνιστούσε "το κάψιμο οποιουδήποτε προϊόντος είχε προέλευση την Αγγλία εκτός του κάρβουνου". Έγραψε το σατιρικό Συμβουλές προς τους υπηρέτες (1745) και την Πολιτισμένη συνομιλία (1738). Η σατιρική του στάση και η κοινωνική του κριτική κορυφώθηκε στο παραβολικό μυθιστόρημά του Τα ταξίδια του Γκάλλιβερ (μτφρ. Μίλτου Φραγκόπουλου, εκδ. Κρύσταλλο, 1982).
Από τις εκδόσεις Άγρα, στη σειρά "Ο Άτακτος Λαγός", κυκλοφορεί και το σύντομο κείμενό του Σεμνή πρόταση ώστε να παύσουν τα τέκνα των φτωχών ν' αποτελούν βάρος για τους γονείς τους και τον τόπο και να καταστούν ωφέλιμα στην κοινωνία.

 


Πίσω