|
Κρίσεις
" Η ιστορία έχει κάτι από το πάθος του Βασιλιά Ληρ και την
τραγική δύναμη του Μακμπέθ, κι ωστόσο και οι χαρακτήρες και ο
μύθος είναι απολύτως πρωτότυποι στην αγγλική λογοτεχνία ".
Walter Pater
" Η εμπνευσμένη σύλληψη της Έμιλυ είναι μεγάλη και ευρεία.
Το κίνητρο της δημιουργίας της δεν ήταν δικές της τραυματικές
εμπειρίες. Κοίταξε έξω τον κόσμο - έναν διχασμένο κόσμο, γιγαντιαίας
αταξίας- και ένιωσε μέσα της τη δύναμη να τον κλείσει ενοποιημένο
σ' ένα βιβλίο. […] Αυτές οι νύξεις μιας δύναμης που υπάρχει στο
βάθος της ανθρώπινης φύσης και τη μεγαλύνει, δίνουν στο βιβλίο
τη μοναδική και υψηλή θέση που κατέχει στη μυθιστοριογραφία ".
" Η Έμιλυ Μπροντέ και η Τζαίην Ώστεν ξεπέρασαν την έλλειψη
καθαρά γυναικείας μυθιστοριογραφικής παράδοσης και έγραψαν όπως
γράφουν οι γυναίκες, όχι όπως γράφουν οι άντρες ".
Virginia Woolf
" Δραματοποίηση της σχέσης σεξουαλικότητας και θανάτου,
κατάφαση ζωής έως θανάτου ".
Georges Bataille, 1957
" Η δράση εκτυλίσσεται στην κόλαση. Μόνο που οι τόποι και
τα πρόσωπα εκεί συμβαίνει να έχουν αγγλικά ονόματα ".
Dante Gabriel Rossetti
" Ο ευφυής αναγνώστης είναι αδύνατον να μην εννοήσει ότι
αυτό που διαβάζει είναι μια τραγωδία, γιατί το ιδιοφυές τάλαντο
της συγγραφέως του είναι αυτόχρημα τραγικό ".
A. Swinburne
" Το μυθιστόρημά της ψηλαφεί ένα είδος εμπειρίας που δεν
εμφανίζεται συχνά στα λογοτεχνικά έργα. Έχει μια ποιότητα πόνου.
Είναι ανώνυμη. Δεν είναι πλήρης. Την εκφράζουν ίσως κάποιες αγγλικές
μπαλάντες, αλλά σπάνια θα τη συναντήσουμε στα έργα της λόγιας
λογοτεχνίας. Η έκφραση αυτής της εμπειρίας είναι ταυτόχρονα μια
πράξη απελπισίας και μια πράξη αναγνώρισης ή λατρείας. Αναγνώρισης
μιας απόλυτης ιεραρχίας. Θα τη βρούμε στον Αισχύλο. Αλλά και στους
γνήσιους χωρικούς. Σε μέρη που δεν παράγουν παρά μόνο τα στοιχειώδη
της ζωής. […] Δεν θα τη βρούμε συχνά στην Αγγλία. Πλουτίζει το
ευρωπαϊκό πνεύμα με ένα νηφάλιο ασκητισμό ".
G. D. Klingopoulos, 1947
|
