Απόσπασμα

Αλήθεια ! Τι ωραίο μπρίκι το Γεράκι !
Δεν χορταίνουν τα μάτια να το βλέπουν έτσι ίσιο κι επίπεδο πάνω στο νερό, με τις στενές ραδινές φιγούρες του, τα ψηλά του άρμπουρα που γέρνουν λίγο προς τα πίσω δίνοντάς του έναν αέρα τόσο κοκέτικο και τόσο θαλασσινό? πώς να μη θαυμάσει κανείς αυτή τη λεπτή κι ανάερη αρματωσιά, τα πλατιά κατώτερα ιστία, αυτές τις γάμπιες κι αυτούς τους παπαφίγκους τόσο κομψά σκαμμένους? τα καρφώματα που ξεδιπλώνονται στα πλάγια του χαριτωμένα σαν φτερά κύκνου, τους κομψούς φλόκους να μοιάζουν να φτερουγίζουν στην άκρια του μπομπρέσου του, και τη γραμμή του από είκοσι μπρούντζινους καρονάδες που διαγράφεται ασπρόμαυρη σαν τις λωρίδες ενός ταβλιού.
Κι ύστερα, ούτε ο ευωδιαστός αχνός της σμύρνας που καίγεται μέσα σε χρυσά θυμιατήρια, ούτε η βιολέτα με τα βελούδινα φύλλα της, ούτε το ρόδο και το γιασεμί, τ' αποσταγμένα σε πολύτιμα κρυστάλλινα μπουκάλια, δεν θα φτάσουν ποτέ το υπέροχο άρωμα που αναδίνεται από το αμπάρι του Γερακιού: τι πίσσα μοσχομυριστή, τι γλυκό κατράμι !
[…] Μα τον Θεό ! Μα τον Αρχάγγελο ! Μα τον Άγιο ! Τι ωραίο μπρίκι το Γεράκι !
Είναι αυτό που βλέπετε εκεί, κατάμαυρο, ρεμιντζαρισμένο πάνω στα δυο του παλαμάρια.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο (Marie-Joseph) Eugene Sue (Παρίσι 1804 - Αννεσί Σαβοΐας 1857) ήταν γιος διακεκριμένου χειρουργού του στρατού του Ναπολέοντα. Ο ίδιος ο Ευγένιος, στρατευμένος ως γιατρός στο πολεμικό γαλλικό ναυτικό μέχρι το 1829, χρημάτισε χειρουργός στην εκστρατεία κατά της Ισπανίας το 1823 καθώς και στη ναυμαχία του Ναυαρίνου το 1828. Από το 1829, κληρονόμος μιας σημαντικής περιουσίας, έζησε στο Παρίσι ζωή κοσμική. Θαυμαστής του Φενιμόρ Κούπερ, εμπνεύστηκε το υλικό για τα πρώτα του έργα από τις ναυτικές του εμπειρίες (Κερνόκ ο πειρατής - 1830, Η Σαλαμάνδρα - 1832, μυθιστορήματα, Η ιστορία του Γαλλικού Ναυτικού). Έπειτα στράφηκε στο ιστορικό μυθιστόρημα και με την ίδια επιτυχία και στο ηθογραφικό (Ματθίλδη, 1841 -ελλην. μετ. 1892, εκδ. Φέξη).
Αλλά το μεγάλο του έργο που τον έκανε διάσημο επηρεάστηκε βαθιά από τις σοσιαλιστικές και δημοκρατικές ιδέες της εποχής του. Έτσι είδαν το φως τα μνημειώδη romans feuilleton, δημοσιευμένα καταρχήν σε συνέχειες, Les Mysteres de Paris [Τα Μυστήρια των Παρισίων, 1842-43, μεταφρασμένο σε δύο τόμους στα ελληνικά ήδη από το 1846 στη Σμύρνη], το δεκάτομο Le Juif Errant [Ο περιπλανώμενος Ιουδαίος, 1844-45, και αυτό μεταφρασμένο στα ελληνικά από το 1846 στη Σμύρνη], όπου στρέφεται ενάντια στους Ιησουίτες, το δεκαεξάτομο Les Sept Peches capitaux [Τα Επτά θανάσιμα αμαρτήματα, 1847-49, επίσης μεταφρασμένο στα ελληνικά το 1849 στη Σμύρνη], Les Mysteres du Peuple [Τα Μυστήρια του Λαού, 1849-1856], το οποίο όμως απαγορεύτηκε το 1857 από τη λογοκρισία.
Μετά την επανάσταση του 1848 είχε εκλεγεί βουλευτής στο Παρίσι, αλλά μετά τη διαμαρτυρία του ενάντια στο πραξικόπημα της 2ας Δεκεμβρίου 1851 που εγκαινίασε την περίοδο της Δεύτερης Αυτοκρατορίας, εξορίστηκε εκτός Γαλλίας, και εξόριστος στην ιταλική τότε Σαβοΐα πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του.