<% Latr = Request.QueryString("Latr") %>
 
Επικοινωνία



ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

ΑΧΑIΩΝ ΑΚΤΗ

Παρουσίαση
Το ΑΧΑΙΩΝ ΑΚΤΗ αποτελεί την Β' έκδοση της περίφημης συλλογής του ποιητή που πρωτοκυκλοφόρησε το 1977 με νωπά τα ποιήματα μετά την εισβολή στην Κύπρο.

Απόσπασμα

Ο ΗΛΙΟΣ

Όταν ο ήλιος με τις ασπροκίτρινες αχτίνες του
έπεσε πάνω στα γουρούνια, είδε με χαρά του
πως το καθένα είχε πόδια τέσσερα·
δυο για να γράφει, δυο να περπατά
κι όλα μαζί για να κοιμάται μες στη λάσπη του.

Ο ήλιος είναι θησαυρός ατίμητος:
Σε κάτι τέτοια ξεδιπλώματά του
αγγίζει τη χορδή του ζώου με αγάπη.
Και δε φοβάται θάνατο - ακόμα κι αν του πεις
"ήλιε, για νά 'μαστε καλοί συντρόφοι, βγάλε τρεις
αχτίνες σου",
μετά χαράς θα κάνει ό,τι θελήσεις.
Ή αν του ξαναπείς "ακόμα πέντε αχτίνες σου
πέταξε στο ποτάμι, κόψε απ' το στεφάνι σου
σαράντα δυο διαμάντια", θα το κάνει.
Γιατί είναι ήλιος, κι ήλιος δεν πονηρεύεται.

Μονάχα σαν του πεις "και τώρα, ήλιε, σβήσε",
θα καταλάβει τι έκανες και θα σε λιώσει.

(1976)

Κρίσεις
Τα ποήματα του Κυριάκου Χαραλαμπίδη μόνα τους καταβοούν τα χαρίσματά τους, δωρεά άνωθεν…Η επιγραμματικότητά τους είναι γενική αρετή απόδειξη άρτιας τεχνικής, η σύντμηση στο τεχνικά απαραίτητο -όλα χωρίς εξαίρεση τα ποιήματα συνδυάζουν την δωρική εδώ, ιωνική εκεί λιτότητα, με το ξάφνιασμα του απρόοπτου, ή κάπου την μόλις διαφαινόμενη πικρή ειρωνεία, γίνονται στιγμιαίοι διάττοντες, αυγουστιάτικοι εδώ,του γενάρη εκεί, που αντί να χάνωνται στο κενό του απείρου, καρφώνονται στην ψυχή εκείνου που κοινωνεί μαζί τους, "διαλύονται", σύμφωνα με την πρόθεση του τεχνίτη "σ'ό,τι νομίζει τελεσφόρο". Και τελεσφόρο στην περίπτωση αυτή δεν είναι άλλο από την αισθητική και την ηθική αγαλλίαση που δοκιμάζει με την ριπή αυτής της διαπυρωμένης Χάριτος ο κοινωνός.
Τέτοιες αρετές που πετυχαίνουν τέτοια άρτια καλλιτεχνικά αποτελέσματα, μαρτυρούν την ολοκληρωμένη γλωσσική καλλιέργεια του ποιητή και την οικείωσή του με όλα τα αλληλοδιάδοχα επιστρώματα της προαιώνιας λαλιάς μας αλλά και την προσέγγισή του σε ξενόγλωσσες γραμματείες…
Ας προσθέσω πως ο ποιητής κατάγεται από το μυθικό νησί Κύπρο, και τούτο δεν είναι ξένο με την άνθησή του.
Τ. Κ Παπατσώνης
(Πρόλογος στην Άγνοια του Νερού, 1967).

Λογικά η Κύπρος απομένει ο μόνος εξωελλαδικός χώρος από τον οποίο πια μπορούμε να προσδοκούμε μιαν άμεση ανανέωση της ποιητικής μας -ανανέωση ανάλογη με κείνες τις οποίες πρόσφεραν κατά καιρούς στον νεότερον Ελληνισμό η Κρήτη, τα Εφτάνησα, η Αλεξάνδρεια, η Μικρασία…Έτσι, όχι μόνο δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω μήπως και η ποιητική αυτή ανανέωση έχει ήδη συντελεστεί (η Αθήνα, ουσιαστικά, δεν άρχισε να ανακαλύπτει τον Καβάφη παρά δέκα χρόνια από τον θάνατό του), μα ούτε καν να ελέγξω την εντύπωση που έχω για το τοπικό ποιητικό ανάστημα του Κυριάκου Χαραλαμπίδη. Με άλλα λόγια, δεν έχω τρόπο να βεβαιωθώ αν ο ποιητής αυτός είναι η πιο ιδιόμορφη λυρική φωνή που εμφανίστηκε μεταπολεμικά στην Κύπρο. Αφ' ετέρου, όμως δεν έχω αμφιβολία ότι πρόκειται για έναν από τους πιο συγκροτημένους νέους τεχνίτες της σύγχρονης ελληνικής ποίησης, Ελλαδικής και μη.
…Οι βασικές αρετές του Κύπριου τεχνίτη πιστεύω πως έχουν σημαντικά στερεωθεί και πλουτιστεί. Η ήδη ζηλευτή επιγραμματικότητά του σαν να αποκτά ειδικότερο βάρος…
Το χιούμορ του, τόσο σπάνιο με τη μορφή της απεσταγμένης αφέλειας την οποία εκόμισε στην ποίησή μας ο αισθησιακός μυστικισμός του Παπατσώνη, έχει ασφαλώς κερδίσει σε άνεση και ευρωστία…Τούτη η νέα εκφραστική ευλιγισία τον σπρώχνει όχι σε πνευματώδεις ακροβασίες μα σε πνευματικές τόλμες ασύλληπτες για έναν ορθόδοξο πιστό.
Γ.Π. Σαββίδης
Το Βήμα, 26 Αυγούστου 1973

Αυτός εδώ ο ποιητής φτιάχνει πράγματι τον κόσμο απεξαρχής εφευρίσκοντας μια καινούργια ποιητική γλώσσα, σα ν' αντικρύζει για πρώτη ή πολλοστή φορά τα πράγματα και τους συνδυασμούς τους, όσα σημαντικά μπορεί μια σκέψη δυναμικά πρωτεϊκή αλλά και εξαιρετικα παιδευμένη να συγκρατήσει, απ' ό,τι ζωντανά σαλεύει μέσα στη νηφάλια εμπειρίας της. Η φύση αυτής της ποιητικής προσφέρεται σε συνεχείς μυθοποιήσεις και αινιγματικούς χρησμούς απ' όπου αναδύεται μια συνταρακτική αίσθηση της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας μέσα απ' την αγωνία της Κύπρου, που μεταβάλλεται βαθμιαία και σε αντίληψη του κόσμου και της Ιστορίας, των ανθρώπων που τον κατοικούν.
Νόρα Αναγνωστάκη
Χρονικό '73


Βιογραφικά στοιχεία
Ο Κυριάκος Χαραλαμπίδης γεννήθηκε στην Άχνα Κύπρου (1940) και μεγάλωσε στην Αμμόχωστο. Σπούδασε Ιστορία-Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παρακολούθησε μαθήματα Θεάτρου στην Αθήνα. Εργάστηκε στην αρχή ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση και για τριάντα χρόνια στο Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου. Ειδικεύτηκε σε θέματα Ραδιοφωνίας στο Μόναχο και υπήρξε διευθυντής Ραδιοφωνίας στο ΡΙΚ.
Εξέδωσε τις παρακάτω ποιητικές συλλογές: Πρώτη πηγή (Αθήνα, 1961), Η Άγνοια του Νερού, με πρόλογο Κ. Παπατσώνη (Ίκαρος, 1967), Το Αγγείο με τα Σχήματα (Λευκωσία, 1973), Αχαιών Ακτή (Λευκωσία, 1977 και Άγρα, 2003), Αμμόχωστος Βασιλεύουσα (Ερμής, 1982 και Άγρα, 1997) -οι τρεις τελευταίες συλλογές τιμήθηκαν με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης της Κύπρου-, Θόλος (Ερμής, 1989, 1991 και Άγρα, 1998 - Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών), Μεθιστορία (Άγρα, 1995 - Κρατικό Βραβείο Ποίησης της Ελλάδας), Δοκίμιν (Άγρα, Μάιος 2000), και το Αιγιαλούσης Επίσκεψις. Ένα ποίημα και ένα σχόλιο (Άγρα, 2003).
Στην Άγρα κυκλοφόρησε το 1997 (μετάφραση και εισαγωγή του ιδίου) το βιβλίο Ρωμανού του Μελωδού: Τρεις Ύμνοι (Βραβείο της Ελληνικής Εταιρείας Μεταφραστών Λογοτεχνίας).
Το 1998 ο Κυριάκος Χαραλαμπίδης τιμήθηκε με το Έπαθλο Καβάφη στην Αίγυπτο.

Περιεχόμενα
Εποχή του σιδήρου
Η πρώτη μέρα του θανάτου μου
Ο αγνοούμενος
Κυριακή του Πάσχα 1975 στον προμαχώνα της Πλατείας Ελευθερίας
Τομή πατρίδας
Ωκεανός
Αχαιών Ακτή
Δρόμος
Ουμανιστής του 1339 σε κατακτημένη πόλη του 1975
Ευλογημένο νησί
Επίνησος
Ποικιλόθρονη Αφροδίτη
Δυο χρόνοι
Ο Χριστός ανάμεσα στα τζιτζίκια
Αρχαϊκό
Ακρόπρωρο Ιουλίου
Μαγική εικόνα
Μνημείον επετείου
Περιοχή Αγίου Φίλωνα
Θανάτου δέντρο
Μια Μηλιά
Γυναίκες από το Τριμίθι
Πυρόι
Νυχτοφύλακας της αλήθειας
Διάπορος
Κνήμη, λαιμός
Λόγου οπλή
Στο νησί των μακάρων
Το πνεύμα του νερού
Ελθέτω το ποτήριον
Η νύχτα και το άλογο
Εισροή
Εισβολή - εκβολή
Disjecta membra
Πολύγυμνος
Άλωση
Η ρήγαινα του κάμπου
Η φυγή στην Αίγυπτο
Νυχτερινή εποχή
Ο τόνος των όπλων
Ο Ραμεσής Β' και ο Χαττουσίλ Β' ορκίζονταν να μιλούν με ανοιχτά χαρτιά
Οδυσσείας λ
Η καύση του ξύλου
Τα συστατικά
Το σπίτι του Ηράκλειτου
Ημιτελές
Κάθαρση
Το πνεύμα της θαλάσσης
Ο ήλιος
Ανατολή θανάτου
Εκ Δυσμών
Η εποποιία της μαύρης σαρκός
Ο κύριος Παύλος
Ο αγαπητικός της εποχής μας
Ένωση
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ


Πίσω