<% Latr = Request.QueryString("Latr") %>
 
Επικοινωνία



ΓΚΑΝΤΑ ΚΑΡΛΟ ΕΜΙΛΙΟ - Η ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ

Παρουσίαση

Ο μηχανικός Γκοντζάλο Πίρομπούτιρρο - alter ego του Κάρλο Εμίλιο Γκάντα, κάτοικος του φανταστικού Μαρανταγκάλ (συγχώνευση Ιταλικής Λομβαρδίας και Λατινικής Αμερικής), ξετυλίγει και αναλύει με άγριο αυτοσαρκασμό τις νευρώσεις του, την αδύνατη σχέση με τη μητέρα του, τη μνησικακία απέναντι στους γονείς του, την οδύνη της απώλειας του αδελφού του στον πόλεμο, την αντικοινωνικότητά του, τη μοναξιά του. Σαν ένας άλλος Δον Κιχώτης επιμένει στην ουτοπία ενός ηθικού κόσμου και επιτίθεται με άγριο χλευασμό στην αναρριχώμενη τάξη των μικροαστών, την ηλιθιότητα των χωρικών, το ναρκισσισμό του Εγώ, της πιο "αποκρουστικής αντωνυμίας".
Αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα, παραληρηματική εξομολόγηση και κάθαρση, έργο που συνδυάζει λυρική ένταση και ξέφρενη σάτιρα, μισανθρωπία και έλεος, βαθιά μνησικακία και φιλοσοφικό στοχασμό.
Το Η γνώση του πόνου βραβεύτηκε το 1963 με το Διεθνές βραβείο λογοτεχνίας από δώδεκα Ευρωπαίους και Αμερικανούς εκδότες.
Η έκδοση συνοδεύεται από Επίμετρο που περιλαμβάνει δύο κείμενα για τον Γκάντα, ένα Pier Paolo Pasolini και ένα του Eugenio Montale, καθώς και αναλυτική εργοβιογραφία του συγγραφέα.

Κρίσεις

"Θαυμάσια σύνθεση, γκροτέσκα, μείγμα οδύνης και γέλιου, βίαιων λάμψεων και σκότους, Η γνώση του πόνου διαθέτει την απλότητα ενός κλασικού έργου: η απελπισία, το ύψος του τόνου, η ευγένεια της έκφρασης και της σκέψης που διακρίνουν κάθε πραγματική τραγωδία".
Pietro Citati

"Ποτέ δεν υπήρξε κριτική των θεσμών περισσότερο αποφασιστική από αυτή του Γκάντα, ανθρώπου συντηρητικού. Και όχι από τα μέσα, όπως ίσως αυταπατώνταν (ή σαν σπουδαίος κωμικός ηθοποιός παρίστανε τον αυταπατώμενο) αλλά απ' έξω, από έναν τόπο τιμωρίας ή εξορίας.
[…] Τα πάντα αναφέρονται με την κωμική τους πλευρά: το υψηλό ύφος έχει κατακτηθεί ήδη μετά από λίγες λέξεις, αλλά πάντοτε με αναμφισβήτητες σημάνσεις σκεπτικισμού, σαν από καθήκον συμμόρφωσης στα χτυπήματα του μαέστρου, ο οποίος το εκτελεί με souplesse, κόβοντά το απότομα· μια σπαραχτική παρέμβαση των εγχόρδων που σύντομα διαλύεται.
[…] Ίσως το πιο υψηλό μεγαλείο του Γκάντα έγκειται στο ότι έκανε κωμική ακόμα και την τρυφερότητα, με την οποία η πληγωμένη ή μάλλον τραυματισμένη ψυχή του θα έπρεπε να είναι γεμάτη. Σε όλη του τη ζωή δεν υπήρξε ποτέ συναισθηματικός, ούτε για λεπτό".
Pier Paolo Pasolini

"Το απρόοπτο είναι το βασίλειο στο οποίο ζει, το βασίλειο της φαντασίας του, το βασίλειο των ενοχλήσεων και των ανησυχιών του, του τρόμου του, της απέραντης αγάπης του και του απέραντου τρόμου του για τη ζωή".
Eugenio Montale

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Κάρλο Εμίλιο Γκάντα γεννήθηκε στο Μιλάνο το 1893 και σπούδασε μηχανικός. Το 1915, πριν τελειώσει τις σπουδές του, καλείται στο στρατό και στη διάρκεια του πολέμου συλλαμβάνεται αιχμάλωτος (1917). Η εμπειρία της αιχμαλωσία του, στην Αυστρία και το Αννόβερο, καταγράφεται στο έργο του Ημερολόγιο του πολέμου και της αιχμαλωσίας. Στην επιστροφή του στο Μιλάνο πληροφορείται το θάνατο του αδελφού του Ενρίκο, πιλότου. Το 1922 εργάζεται στην Αργεντινή και κατόπιν στη Ρώμη, το Βέλγιο, τη Λωραίνη, την Τουλούζη. Το 1925 σπουδάζει φιλοσοφία και γράφει διατριβή για τον Leibniz.
Το 1931-34 εργάζεται στην Τεχνική Υπηρεσία του Βατικανού. Το 1934 στο έργο του Το κάστρο της Ούντινε απονέμεται το βραβείο Bagutta. Το 1936, μετά το θάνατο της μητέρας του Adele γράφει πυρετωδώς τη Γνώση του πόνου. Το 1940 αφιερώνεται αποκλειστικά στο συγγραφικό του έργο, και μετακομίζει στη Φλωρεντία, όπου γνωρίζεται με τον κύκλο του περιοδικού Solaria (Μοντάλε, Κοντίνι, Ουνγκαρέττι). Το 1944 φτάνει στη Ρώμη με μια ομάδα προσφύγων. Γράφει το Έρως και Πρίαπος, δοκίμιο για τη σεξουαλικότητα στο φασισμό, και το Αυτό το άσχημο μπέρδεμα στην οδό Μερουλάνα. Μεταξύ 1950-55 εργάζεται στη RAI, στο τμήμα λογοτεχνικών εκπομπών. Το 1957 κυκλοφορεί το Αυτό το άσχημο μπέρδεμα και γίνεται δεκτό με ενθουσιασμό από την κριτική και επιτέλους από το κοινό. Το 1963 το Η γνώση του πόνου βραβεύεται με το Διεθνές βραβείο λογοτεχνίας.
Ο Γκάντα πεθαίνει το 1973 στη Ρώμη. Έργα του : Η Μαντόνα των Φιλοσόφων, Το κάστρο της Ούντινε, Ανταλτζίζα, Τα θαύματα της Ιταλίας, Το πρώτο βιβλίο των μύθων, Τα όνειρα και η αστραπή και άλλα. Έγραψε επίσης κείμενα για ραδιοφωνική παρουσίαση καθώς και δοκίμια για την ποίηση και τη ζωγραφική.


Πίσω